Ամերիկայի հակառակորդներին դիմակայելու ամերիկյան օրենքին համապատասխան Կոնգրեսի կողմից Պրահայի քաղաքացիական կենտրոնի՝ օրերս Երևանում կազմակերպած սեմինարը թե սիմպոզիումը զգալի ուշադրության արժանացավ ռուսաստանյան լրատվամիջոցներում, իհարկե` բացասական թեքումով:

Օր առաջ «Շողակաթ» հեռուստաալիքով դիտեցի երկրորդ հանրապետության նախագահ Ալեքսանդր Մյասնիկյանին նվիրված «Երկունք» գեղարվեստական ֆիլմը:

Եթե քաղաքացին կարող է իր նմանների հետ միավորվել և հեղեղել ասենք Ազատության կամ Հանրապետության հրապարակը և պահանջներ ներկայացնել իշխանություններին, ապա նա հպարտ քաղաքացի է, իսկ եթե նա գործազուրկ է, միայնակ մայր, կենսաթոշակառու, ընտանիքի սոցիալական ծանր վիճակի արտացոլանքը դեմքին մի պատանի, եթե նա անձնական նպատակներն ու երազանքները աղքատության ու ունեզրկման ճանապարհին կորցրած մի երիտասարդ է, ապա իշխանությունների կողմից ընկալվում է որպես բեռ, խնդիր, գլխացավանք:

88-ին կոմկուսն ու ՀԽՍՀ-ն քանդելու նպատակով Մատենադարանից «դուրս բերվեց» գիտնական ԼՏՊ-ն, «ներդրվեց» «Ղարաբաղ» կոմիտեում։ Իսկ հետո ռուսական «Բուտիրկայից» վերադարձավ անկախ երկիրը «շենացնելու» առաքելությամբ:

Ավանդույթը պատմում է, որ մահվան մահճում աշխարհակալությամբ հիվանդ Չինգիզ խանը ոչ մի կերպ չի համակերպվում, որ ինքը ևս մահկանացու է, որոշում է իր հետ տանել նաև ողջ աշխարհը և հրամայում է առաջին հերթին փակել բոլոր աղբյուրների ակունքները, որպեսզի աշխարհն ու մարդկությունը վերանան:

Այժմ վերադառնանք այն հարցերին, թե արդյոք շա՞տ բան է կախված լինելու այս կառավարության ծրագրերից և, թե ուր կարող ենք հասնել դրանցով: Նախ, մեր տեսանկյունից ճիշտ կլինի պարզել երկրի առաջ կանգնած հիմնական խնդիրների որակն ու բովանդակությունը, ապա նոր անդրադառնալ Նիկոլ Փաշինյանի կառավարության կարողունակությանը այդ խնդիրների լուծման գործում:

Արդեն երկար տարիներ, երբ ցանկացած երկրում կամ հասարակության մեջ խոսք է լինում հայտնի մեծահարուստ, աշխարհի 30 ամենահարուստ մարդկանց շարքերում մշտապես գտնվող Ջորջ Սորոսի մասին, անպայման նրա անվան հետ աղերսվում են դավադրության տարրեր։

Վերջերս նկատվում է օտարազգիների, մասնավորապես հնդիկների, պակիստանցիների, ֆիլիպինցիների առատ հոսքը Հայաստան։ Հասարակության մի մասը ուրախանում է դրանից, ասելով՝ տուրիստներ են, թող գան հարստացնեն մեր երկրի բյուջեն, ոմանք անտարբեր են, մի մասը դրա մեջ սեփական բիզնես շահն է տեսնում՝ էժան աշխատուժ են, վնաս չէ, թող գան, իսկ հասարակության մտածող շերտը շատ անհանգիստ է, հաշվի առնելով օտար տարրերի մեր երկիր թափանցելու հետևանքները։

Մեծ զորավար ու փիլիսոփա Նժդեհը իր հայրենապաշտությամբ, հերոսականությամբ ոգեկոչեց սյունիքցիներին, փրկեց Սյունիքը, ուրեմն նաև մեր փոքրիկ հայրենիքը, հակառակ պարագայում բոլշևիկյան հակահայ քաղաքականությամբ ժամանակին այն կբաժանվեր Ադրբեջանի և Վրաստանի միջև և հայ ժողովուրդը կփակեր իր պատմության վերջին էջը:

Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի և Ռուսիո նախագահ Վլադիմիր Պուտինի առաջին հանդիպման ժամանակ վերջինս նրան դիմեց «Նիկոլ Վովաևիչ» պատվավոր արտահայտությամբ: Դե, այդպես է արձանագրված պաշտոնական փաստաթղթերում: